çorbasını yemek istemiyor, dittiiii diyor:)
ben de her anne gibi bayılıyorum söyleyişine, dolayısıyla defalarca soruyorum:
- bitti mi Defne?
- dittiiiii....
dittiii dediyse bitmiştir her neyse yaptığımız! düşünmeden edemiyorum ben de sıkıldığım her neyse bitttiiii deyip bitirebilsem ne güzel olurdu diye:) yaptığımız onca sıkıcı işi yarıda kesip 'bittiiii' desem ve bitse!
aslında tam olmasa da biraz bunu yapıyorum diyeceğim ama yok kendimi kandırıyorum. aslolan 'düşüncede' de bitmesi değil mi? mesela ben, istemediğim herneyse bırakıyorum ama sonraya kalıyor ya da düşüncede beni kemirip duruyor! olmaz öyle, Defne gibi yapabilmem lazım:)
mesela elinde ki herhangi birşey istemiyorsa bir bırakışı var görmeniz lazım!
aniden, pat diye! kendinden emin, umursamaz... bu bana, kendime gereksiz yere yük ettiğim düşüncelerimi farkettiriyor. sanki; üzen-yoran düşüncen her neyse bırak işte, diyor gizli bir mesajla, pat diye at gitsin. nesini düşünüyorsun daha bak üzülüyorsun işte... işte bi benzetmeyle olmuyor tabi, düşünmek zorunda kalıyoruz bir çok şeyi, neleri neleri...
ama aslında olay bu kadar basit,
istemiyorsan bırak.
düşünme ve kendini yorma.
bırak!
.
Farkediyorum işte...
