çok çabuk gel gene emi?

Alışmak bu oluyor sanırım, bunalım takılmıyorum, kendimi üzmüyorum:)
Birlikte yaptıklarımızı düşünmek yapacaklarımızın hayalini kurmak planlamak enerjimi almıyor aksine güç veriyor bana!

Düşünüyorum şimdi, fotoğraflara bakıyorum ... Ada kaçamağı yaptık, sonra yollara düştük hemde uzuuun yollara! sonra evimizi taşıdık, yepyeni cici evimize... hayaller kurduk, neler alalım evimize, neler yapalım...

bu uzun yolculukların en sevdiğim yanı sevgiliyle yapılan sohbettir herzaman! hele ki tatil yolculuğuysa bu of süper, az çıkarmadık tadını, saatlerce konuş, uyuklayana kadar... herşeyden her telden, ama söylemem gerek sohbete rağmen bu sefer pek bi yordu beni yol, belki Ece Defneyi özlememden, acelemizden... bilemiyorum ama yaşlı kadınlar gibiydim 'ay yok yol beni yoruyor' diye diye kemirdim sevdiceğimi...
hani kapris yapacak kadar zamanı bile buldum onca işin içinde:)

dolu dolu geçti zamanımız, düşününce ammada çok şey yapmışız diyorum...
ama en tatlısı üçümüzün olduğu zamanlardı, çok tatlıydı ama! evin içinde oyun oynadık kudurduk, hatta ev işlerine alışık olmadığmdan  sinir küpü bile oldum bi ara! ben okadar özlemişimki bir arada olmayı müşterek geçirdiğimiz her an özel geliyor bana. sinir küpü anlarımı bile buna bağlayıp sevimlileştirebilirim yani:)
dip dibe, bir arada, çekirdek çekirdek...

güle güle gitsin güle güle gelsin canımız, herşeyimiz...
ama çokçabuk gelsin ki renklenelim gene!