Okulların açılmasına en çok sevinen olarak başı çekiyordum, çünkü bu sayede iki gün izin kullandım:) başka niye olacak? ama bu hafta için geçerli mağlesef. Sonra gene haftanın en kötü günü olan pazartesiler benim!
Doğal olarak kendimden beklentim iyi bir performansla verimli saatler geçirmekti Ececikle... olamadı niyeyse...oldu da ben kendimi beğenmedim. İçim o kadar karanlıktı ki ondan tabi!
Off çok canım sıkkın! benzer yazıları defalarca okuyoruz biliyorum, daha dikkatli olmaya çalışıyoruz filan ama genede oluyor işte! Cumartesi gecesi yarım saat süren bir ağlama krizi! ve hafif tuhaflıklar! Pazar günü de sanırım bunun etkisiyle yaptığı mızmızlıklar... ve sonuçta benim sıkılmam, yorulmam... vazgeçmedim tabi yapacağımız her neyse... yaptık, çıktık dışarı ama evin bahçesinde olsak daha çok eğlenirdi eminim.
Pazartesi de Ece Defneyle ilgisi olmayan ufacık birşeyden kendimce sonuçlar çıkarıp, kimsenin üzemeyeceği kadar kendimi üzdüm. Tabi Ececiğe de numaradan bile gülücük saçamadım. Dürüstüm ya! ya var ya nefret ediyorum bu huyumdan. Üstüne üstlük bi de şımarıklık yapıyor diye kızdım! Manyak mıyım neyim? Unut işte, eğlen kızınla. Çocuğun tüm derdi beni normale çevirmekti oysa, biliyorum bi de! Ama yok beceremiyorum sakin kalmayı. Gerginliği sezen her çocuk gibi Ece Defne de mızmızlanma hakkını dibine kadar kullandı...
İmrendiğim tek anne tipi sabırlı olan! öyle isterim ki sabırlı ve sakın olmayı, duygularımı kontrol edebilmeyi...
'' İçinden ona kadar say'' ve '' Derin nefes al'' dışında var mı öneriniz? Siz ne yapıyorsunuz? Bi ben değilim di mi?
Doğal olarak kendimden beklentim iyi bir performansla verimli saatler geçirmekti Ececikle... olamadı niyeyse...oldu da ben kendimi beğenmedim. İçim o kadar karanlıktı ki ondan tabi!
Off çok canım sıkkın! benzer yazıları defalarca okuyoruz biliyorum, daha dikkatli olmaya çalışıyoruz filan ama genede oluyor işte! Cumartesi gecesi yarım saat süren bir ağlama krizi! ve hafif tuhaflıklar! Pazar günü de sanırım bunun etkisiyle yaptığı mızmızlıklar... ve sonuçta benim sıkılmam, yorulmam... vazgeçmedim tabi yapacağımız her neyse... yaptık, çıktık dışarı ama evin bahçesinde olsak daha çok eğlenirdi eminim.
Pazartesi de Ece Defneyle ilgisi olmayan ufacık birşeyden kendimce sonuçlar çıkarıp, kimsenin üzemeyeceği kadar kendimi üzdüm. Tabi Ececiğe de numaradan bile gülücük saçamadım. Dürüstüm ya! ya var ya nefret ediyorum bu huyumdan. Üstüne üstlük bi de şımarıklık yapıyor diye kızdım! Manyak mıyım neyim? Unut işte, eğlen kızınla. Çocuğun tüm derdi beni normale çevirmekti oysa, biliyorum bi de! Ama yok beceremiyorum sakin kalmayı. Gerginliği sezen her çocuk gibi Ece Defne de mızmızlanma hakkını dibine kadar kullandı...
İmrendiğim tek anne tipi sabırlı olan! öyle isterim ki sabırlı ve sakın olmayı, duygularımı kontrol edebilmeyi...
'' İçinden ona kadar say'' ve '' Derin nefes al'' dışında var mı öneriniz? Siz ne yapıyorsunuz? Bi ben değilim di mi?
5 yorum:
kelin ilacı olsa başına sürer :)
ben ne sabırlıyım ne değilim :)
Anneliğin içinde delilikte var ne yazık ki :) ben de içine sıkıntı düştü mü kolay giderebilenlerden değilim. bir çözüm bulursan lütfen benimle de paylaş :)
bu arada seni unuttum sanma, bu hafta muhakkak göndereceğim ;)
Bahar; gene varmış bak sabır:) ne sabırlıyım ne değilim... hımmm iyi bi başlangıç bence;)
Sibel; şu sıralar kendimi disipline etme çabasındayım, dönem dönem olur:)ŞUNU BULDUM :)o an benim çabam ya da olmasını istediğim neyse BOŞVERİYORUM:)üstünü değiştirip dışarı mı çıkarmak istiyorum, baktım sarpa sarıyor BOŞVERİYORUM, oturun evde kitap okuyun di mi:) ama olmayınca da olmuyor işte bknz son durum...
ok, hasretle bekliyoruz:)
Kesinlikle bi sen değilsin,bi de ben varım.Ve buraya gelecek önerileri en az senin kadar çok merak ediyorum.
özlem
Yorum Gönder