Perşembe, Mayıs 13, 2010

Derin Bir Nefes Veriyorum Ama Bu Defa Huzurlu !

bittiii...aman ne hafifim, ne huzurluyum! insanın 'önünü görebilmesi' ne güzel bir hismiş hatırladım yeniden.

bir bebek nasıl özlenirmiş, sesinin duymak nasıl da yetermiş gözleri bulutlandırmaya...gözlerimde tüttü Defne! ara da telefonda cıvıltılarını duydukça kalbim cızz etti! hem de gerçekten, öyle mecaz yapmıyorum, basbayağı kalbime dokundu birşeyler cızz diye...

bu sabah evime geldiğimde Defne'm bahçedeydi hava almak için, beni gördüğünde önce gözlerime kitlendi sonra kıpır kıpır kollar bacaklar durmadı 'kucak da kucak' diye...hemen alamadım tabi, hastaneden çıktım diye. duş alana kadar nasıl geçti o dakikalar hiç anlamadım...

dramatize etmek değil amacım öyle korkuyordum ki ağlayarak girdim ameliyathaneye, orada kendimi yalnız hissettiğimi hatırlıyorum nedense, hatta ağlayarak narkoz aldım ama şimdi çok daha iyiyim, gayet başarılı ve sorunsuz geçmiş ameliyat, doktorlar da artık nasıl korkuttuysam inanılmaz itinalı yaklaştılar:) (cerrahpaşa)doktorları zaten iyi ve güvenilirdi ama hastane ve personel de hiç beklemediğim kadar iyilerdi. çok korkuyordum ama geçti işte, çoktan geride kaldı...

şimdi sırada bünyeyi toparlamak var; kendi kendime öyle sıkıntı ve takıntı yapmıştım ki olan Defnenin sütüne oldu, umarım toparlayabilirim, umarım geç değildir...

4 yorum:

Hande dedi ki...

Canım benim çook geçmiş olsun..Defneyle hiç ayrılmayın bir daha..Sütü hiç takma kafana arada kesilir,inatla emzirmeye devam..Tekrar düzeliyor hiç merak etme..bol bol su iç sevgiler..

çakıltaş dedi ki...

teşekkür ederim handecim, umarım bir daha ayrılmamız gerekmez defneyle ve umarım ki tekrar düzelir sütüm

bol suya devam:)

Unknown dedi ki...

Geçmişler olsun..Allah hiç bir anneyi yavrusundan ayırmasın..Sütü takmayın kafanıza,yanındasınız ya..
Sevgiler
Pınar

çakıltaş dedi ki...

pınar, çok teşekkür ederim...
kısa süre için bile olsa insanın çocuğundan ayrı durması kolay değilmiş gerçekten. sevgiler