Kendime Geçmiyor ki Sözüm...

BAZEN çok kızıyorum kendime. Hatta Sıkça oluyor bu. Diyorum ki kendi kendime bu kadar takma be, es geç... es! yani ne var ki bunda, sanıyorum birçok insan yapabiliyor bunu zaten, e ben de yapabilirim heralde diyorum. ııh olmuyor.

birşeye üzüldüm mü tamamdır, bitmiştir o gün... bu surat bi ekşiyor bi ekşiyor... Of çok kızıyorum kendime!hiç sevmiyorum bu hallerimi.
Bu konuda çok uğraştım, disipline etmeye çalıştım kendimi, ama yok yaşım otuz oldu hala benimle bu pis huy.
hani şu da güzel olurdu:
'ya düşünme şimdi sen bunu başka zamana ertele, şimdinin tadını kaçırma'

.

morelimi bozan o bir dolu meseleyle yüzyüze gelene kadar 'üstüne' gidene kadar o kurtçuk kemirir de kemirir aklımın bir köşesini...adım gibi biliyorum.

yarın of günüm diye bu akşam çok kıymetliydi benim için ama ben astım yüzümü oturuyorum. Topu topu bir günlük iznim var o da böyle sefil olacaksa?

gidip bi kaç sayfa okuyayım bari... hem belki yarın sabah iyi başlarım güne. BELKİ.