Unutmak İstemediklerimden (2)

Aslında her nekadar içimi burkan bi hikaye  olsa da
Defne'nin komik ifadesi, dert anlatma çabası gülümsememe yetiyor...

*   Sevgili zaten uzakta ben de gündüz yokum diye sürekli  'anne gitti baba gitti' diyordu... Ama sürekli ve HER YERDE... hiç tanımadıklarımıza da... Ben yanındayken bile '...anne ditti'  dediği zaman haliyle   bozuluyordum

- kızım akşamları geliyorum ya ben

- ıııhhh anne ditti baba dittiii...

Mesela sofrada kucağımda oturuyo, karşısındakine  - anne ditti, baba ditti  diyordu

Bense     - Defne, tam arkandayım:) ya da

            - Geliyorum ya her akşam,  işten çıkıp... vs 

bi dünya açıklama yap farketmiyordu...

neyseki bu safha geride kaldı...
şimdiyse;  sadece hiççç tanımadığımız insanlara rapor vermeye devam ediyoruz... şöyle;

- baba ditti anne ditti ama anne geldi... ( yani biraz mertebe atladım:)

- baba çakla (uçakla) ditti anne arbayla(araba) ditti geldiii...

***

Kimlere veriliyor bu rapor? asansörde, cafe de, yolda... yolumuzun kesiştiği herhangi biri:)

Bi üç hafta önce bi cafede oturmuş mutlu mesut atıştırıyoruz... Bi baktım bizim çılgın yan masaya bağırıyor (en komiği de masadakilerin gayet kendi halinde olmaları. Yani hiç iletişim yok aramızda ne Defneyle ne benle. Defne zorla derdini anlatıyor:)

 - baba ditti, anne ditti ama anne geldiiii  diye nasıl yırtıyor kendini!

geçen hafta da optimumdaydık. Asansöre biner binmez verdik raporumuzu 

 -  baba ditti anne ditti ama geldiii....

Bizi duyan artık diyordur zavallı çocuk,

nasıl bir aile düzenleri var acaba, 

hep yalnız bırakıyorlar galiba,

ay bi de gülüyorlar... vb.

***

Aslında çok buruluyorum, ama gülümsemek ya da Defnenin sevimliliğine odaklanmak iyi geliyor bana...