Dünden beri iyice burulmuştum zaten.
Her seferinde ağlayan ben, bu defa hiç ağlamadım. Gece bile.
alışmak değil ama bu alakası yok.
Boğazımda koca bir yumru. oturuyorum.
Saatli bomba gibiyim.
.
Türk filmlerindeki melankolik kadınlar gibi 'neden benn?' diye sorup duruyorum. Halbuki gayet basit bir hayat istediğim
Ayrı gayrı olmadan. Çekirdek. Birarada. İşten eve evden işe. Ödün vermeden sevdiklerine yakın...
ben basit olanı diledikçe mi karışıyor, arapsaçına dönüyor? anlamıyorum ki
3 yorum:
çok haklısın; sanki beni anlatmışsın; çünkü ben de zaman zaman "nedeeeee beeen" diye sormauyor değilim. Senin durumunu az çok bilen bir kişi olarak ne diyebilirim ki , Biraz daha sabır sadece, sabır sabır...
Bu güzel gezinin üstüne gitmemiş hiç ayrılık.Ama hayat bir tuhaf. Bir arada olanlar türlü bahaneyle birbirini yerken ayrı kalanlar böyle özleşir işte.Çekirdek ailenin en kısa zamanda hiç ayrılmamacasına birleşmesini dilerim.
Selamlarımla.
minicim, keşke hiç bi fikrimiz olmasaydı bu ayrılıklar hasretler hakkında di mi? hep yakınımızda olsa sevdiklerimiz istediklerimiz...sabır sabır..
ruhgezgini; bir iniş bir çıkış, bir sevinç bir gidiş, bir var bir yok...şok yaşamak da yorucu bişeymiş öyle kolay değil uyum sağlamak:) teşekkür ederim içten dileğin için!
Yorum Gönder