yorgunluğuma ve uykusuzluğuma rağmen artık sabah sabah nasıl gülümseyebiliyorum bravo bana... ki güne suratsız başlayanlardanım ya da çatık kaş...
Defnecik sabaha karşı kollarımın arasında, sanki uyumayan uyutmayan kendisi değilmiş gibi bir gülümseme yüzünde. ama çok tatlı bir gülümseme hem de muzur olanından...
halbu ki ben hiç bilmem gece uykusuzluğunu, Defnecik mışıl mışıldır hep ama diş çıkarıyoruz biz...
şimdi gözlerimin önünde o tatlı yüzü var gülümsemesiyle...
.
iş yerinde de ergen bebelerle uğraşıyorum ki onlara gösterdiğim sabır ve yüzümdeki gülümseme beni düşündürüyor aynı zamanda.
Acaba annelikle törpülenmiş olmak mı yoksa ara verince çalışmayı özlemiş olmak mı sabrımın nedeni karar veremiyorum.
şu hızlandırma programımız sebebiyle bende pek bir hızlıydım:P
dolayısıyla öyle uykusuz öyle yorgunum ki...
ama aklımda da uyumak değilde akşam prensesime güzel bir elbise almak var, bir bebek nasıl da güç verirmiş insana, bu olmalı sanırım.
iple çekiyorum akşamı
ben ergen bıcırıkların gönlünü yapmaya devam edeyim birazda
felsefe yapayım onlarla
sizde
güzel bir cumartesinin keyfini
benim için de çıkartın...
1 yorum:
Uykusuz diş sendromu demek ki..Kuzucuklara kıyamıyorum ve tabi annelerine de
Yorum Gönder