Çarşamba, Ocak 27, 2010

ee şimdi napıyoruz, oyun mu var sırada?



tontinim hiç üzmedi uyku delisi annesini, hala da üzmüyor.akşamdan sıcacık bir banyo keyfi ve sonrası gece uykularımız deliksiz...sabah 6 gibi biraz süt uykuya devam...biliyor annesi sabah uykusunu çok sever...

ben hiç defnemi uyutmak için de çok büyük çabalar sarf etmedim. o uyumak istiyorsa zaten emerken hopp dalar uykusuna...

Ama uyuduktan sonra yatağına usulca yatırabilmekmiş asıl marifet!

baktım ki uyuyor melek, yatağına yatırmak için girişimde bulunuyorum. ama o kadar beceriksizimki uyandırıyorum istemeden. elimi başının altında çekmek benim için tam bir başarı göstergesi! bazen o kadar beceriksizce hareketlerim oluyor ki defne nerdeyse yuvarlanacak yani...zaten bu yüzden hep annem koşuyor imdadıma!

tabi böylesi zamanlarda uyanıyor ececik, o koca zeytin gözlerini açıyor hiç uyumamış sanki:) 'ee şimdi napıyoruz,oyun mu var sırada?' dercesine...

halbuki onu yatağına usulca yatıracaksın ki o da mışıl mışıl devam etsin uykusuna...ama yok zaten benim el becerim hiç bir zaman iyi olmadı,kendime de fazla yüklenmemin alemi yok!

bir de anlamış bulunmaktayım ki sessiz olmaya çalıştıkça daha çok ses çıkıyor! nadirde olsa ben yatırdım ve bi güzel uyuyor mu? odadan çıkana kadar olabilecek her türlü gürültüyü çıkarıyorum.hatta sadece ben değil; babası da aynı benim gibi! izin için geldiğinde gördük onun da marifetini:)hiç ses çıkmadıysa odadan çıkarken ayağımız sandalyeye takılır...kuzucuğumun tüm prenses uykularını anneannesine borçluyuz:)

tontini de tanıyor artık annesini:) baktı ki ben kalkmaya yelteniyorum hemen başıyla ağırlığını verip iyice yumuyor gözlerini 'otur oturduğun yerde böyle iyiyiz işte' diyor...maceradan hoşlanmıyor şimdilik:)

Hiç yorum yok: