I am Alis:))

Annem ve Defne beni azad ettiler bugün...hiç olmadığı kadar hızlı (ki hiç olmaz aslında!) davranıp 16.45 seansına yetiştim...sebeb ne olursa olsun insanın özgürlüğünün kısıtlanması ne kötü diyeceğim ama diyemiyorum. hani her şeyin ayrı bi tadı tuzu var ya...o yüzden ! elimi çantama her atışımda aradığımı bulana kadar, defnenin bir mendili ya da emziği takılıyor elime ! tabi bunu bir sinyal olarak algılayıp acele etmem gerektiğini hatırlıyorum yeniden:) ama hoşuma gidiyor işte...işte o an bırakıyorum sorgulamayı, düşünmeyi; özgürlükmüş şuymuş buymuş...

Johnny Depp'i en son birlikte izlemiştik sevdiceğimle; sweeney todd filminde. filmde ki gırtlak kesme sahnelerine pek dayanamamıştı sevgili ama ben filme hayran kaldığımı hatırlıyorum:)

e zaten Tim Burton ismini görmem yetiyor, her seferinde endişesiz giderim filmlerine.

vızıl vızıl çocuk sesleri arasında 3d gözlüğümü taktım...sonra bi çukurun içine düşüp bambaşka bi diyarda buldum kendimi:)

yok yok fantastik dünyada kaybolmadım, ama küçüklüğümden beri her bunalıp sıkıldığımda, mutsuz hissettiğimde 'şimdi birşey olsa ve birden kaybolsam' düşüncem için; aslında bu Alis'in etkisiymiş demek ki deyip durdum...

hem zaten 3d gözlükten de hiç hoşlanmadım çünkü belki de benim şanssızlığımdan renkleri çok bozuyor iyice karaltıyordu. çıkardım ve bildiğim gibi izledim:)
şapkacıyı, kediyi hatta kendisini kızdıran herkes için asın kesin öldürün diye emirler yağdıran kırmızı prensesi bile sevdim...

keyifliydi ama öyle ''aaa süperdi, şöyleydi böyleydi' diyemeyeceğim...ama güzeldi...:)

çıkışta o çok istediğim, her seferinde bana göz kırpan Swatch saatime de kavuştum!

yüzüm hala gülüyor, nasıl da rahatlatıyor yalnız geçen bi dört buçuk saat...rahatlatıyor rahatlatmasına da annanesinin kucağında bana kapıyı açan, beni görünce mutlu olan miniğimi görünce hepsi uçuyor gidiyor, filmin getirdiği rahatlık tüm önemini kaybediyor...
o zaman beni tek rahatlatan Defne'm oluyor:)